Muhteşem Yüzyıl: Why so fakir? :((

Merhaba, umarım, iyisinizdir, ben de fena değilim, falan filan ve sadede geliyorum: BANA BUNU YAPMAYACAKTIN MUHTEŞEM YÜZYIL!
Madem bir hibinelik edip son anda kolaj bölüm yayınlayacaktın, o fragmanları yayınlayıp bana tüm hafta "ooovv Lütfi Şah'tan tekmeyi yemeden bir kez meme elleyebilecek mi?", "Gülfem yasak aşkına bir şey olacak diye üçbuçuğa bağlayacak mı?", "Nigar gebereyazmadan İbrahim'in mezarındaki çalı çırpıya son kez sürtebilecek mi?", "Haticem'in saçları bu bölüm yatışacak mı?" diye televizyonun başında yemek + konaklama dahil yaz kampı kurdurmayacaktın!

Senin yüzünden şu anda kafamda rahmetli babaannemden kalma bir tülbentle sıkıştırılmış patates dilimleriyle oturuyorum ki derin üzüntü kaynaklı baş ağrım geçsin :((

Yaptığın bu gödlüğün hesabını tabi ki vereceksin Muhteşem Yüzyıl, sanma ki seni çok seviyorum diye bana attığın bu kazığı görmezden gelirim, affederim, uslu uslu feysbuku açıp insanlara sataşarak acımı unuturum.

Ve işte şimdi o debdebenin, o "Hürrem'in çiğnediği sakız 100.000 akçeye satıldı" reklamlarının, Şah ve Hatice kezopatralarının "kullarımıss da kullarımıss" havalarının altındaki inanılmaz fakirliği ve dramı açıklıyorum:

1-) Karısının kürküyle sefere giden adam:

Tabi ki Süleyman! Ne sandınız, zavallı Lütfi bir punduna getirip arka bahçeye serili çamaşırlardan Şah'ın tangasını bile çalamaz, Hatice'nin zavallı kocası Hüsrev derseniz o zaten Hatice'nin tangası olduğunu hayal bile edemez :( Ama Süleyman canıms, karısını o kadar seviyor ki sefer ya da av olduğunu düşündüğüm toz topraklı, sidikli bir yere Hürrem'in kürküyle gitmiş:

              "Karımla aynı beden giyiyoruz :)) Mahidevran'ın elbisesine bacağım bile sığmaz lan"


2-) Fakirliğin dibi: Üvey annenin eskilerini giymek:

Siz bakmayın onun öyle "Ben Mihrimah, cihanın en güçlü sultanı, her dediğim yapılıyor ayol :s" dediğine, en fazla "Şeker Ağa çarşıdan bana notella alsın" demiştir de alınmıştır, onu diyor fakir. Zaten başta Taşlıcalı, sonra Bali Bey olmak üzere "yani tamam renkli gözlüsün, Rus göçmenisin ok, beyaz tenlisin ama yakamızdan düş nolur :)" diyerek bunu şutlamalarından belli olduğu üzere en fazla Farmville Cihanı'nın en güçlü sultanı olur bu kezo :D
Fakat ne olursa olsun, bir Süleyman kızı olarak Maho'nun eksi kaftanını giymeyi hak etmemişti :((

                                       "İkimiz de Kezbantozorus familyasındanız. Lan acaba?"


3-) Öyle fakir olmak ki çeyizi belediyenin göndermesi:

Bu fakirlik de yine Mişrima'ya ait. Anası "bunun evliliğinden de Hatice halasınınki gibi bir pok olmayacak ama neyse, şehzadelerim :))" diyerek Hatice'nin henüz akli dengesini yitirmeden, yani bütün gün "kocişim de kocişimm" diye gezdiği zamanlarda giydiği bir fistanını dürüp, buncağızın çeyizine itelemiş :(

      "Hahahah, Mihrimah'ın gaffam kadar memeleri bu elbiseye sığmaz, intikamımı aldım :))"


İşte sen böyle fakirler fakiri bir dizisin Muhteşem Yüzyıl, Hürrem'in dernek kurma bahaneli altın gününde giydiği elbiseyi Mihrimah'ın düğününde de giymesini felam saymıyorum acıyorum yine. FAKİR OLMASAN BU AKŞAM O YENİ BÖLÜMÜ YAYINLARDIN! Böhühühehüeğğ çok mutsuzum defooool!

Uyuma seyirci, bu dizi fakir.

Böylece Monte Cristo Kontu'nun kimden ilham alınarak yazıldığını da öğrenmiş oldunuz. Esen kalın.

Muhteşem Yüzyıl: Bennnn Nigar, ölmüyorum zuhahahah xd

Sevgili okuyucu, merhaba, afiyettesin inşallah?
Beni sorarsan, sanırım nihayet Mihrimah'ın bedduasını alarak, aşk meşk konusunda 27 yaşından sonra adeta bir tineyç mutınt ninja törtıla dönebilmenin haklı gururu içerisindeyim, "isolde hanım maşallah telefon elinizden düşmüyor 2 derstir" diye profesörden azar işitmişliğim var, ne sandın, hah :/

Oysa asıl istediğim Mihrimah gibi iğrenç bir ergen değil, Nigar denen tövbe bismillah Patriot geçirmez karı gibi ölümsüz olmak, Mihrimah'ın torunlarının görümcelerinin çocuklarına bile musallat olabilecek kadar uzun ve sağlıklı yaşamaktı.

Kimler ölmedi ki bu dizide?

- Hürrem yüzünü yaktığı halde musmutlu bir yancı olmaya devam eden Maria/Gülnihal buharlaşmak suretiyle öldü,
- Valide Sultan daş gibi olmasına rağmen, kezban kızı ve fettan gelini yüzünden imdi ürek irtularak öldü,
- You shall not pass bastonlu Daye Hatun öldü,
- Mahidevran'ı cinsel anlamda arzulamış tek insan olan bazlama surat Gülşah öldü,
- Harem kayıtlarına kısaca "404" olarak geçirilen, Mustafa'nın geçici görme kaybı ya da multiple personality yaşarken yanlışlıkla hamile bıraktığı Fatma yabışkanı öldü,
- Kezopatra Hatice'nin çilekeş kocası, dert babası İbrahim öldü,
- Çıkarayak Mihrimah'a nihayet kendisini isteyen bir koca bulan Ayas Paşa denen cibiliyetsiz öldü,

Bu esnada payitahtta verem, veba, kurdeşen, at gribi, vezir parmağı gibi pek çok salgın hastalık, deprem, küresel ısınma (bkz: Lütfi Paşa'nın yaz kış kürk giymesi), Hatice dellenmesi gibi pek çok felaket gözlemlendi. Fakat Harem'deki işinden "şirket Rus ortağa satılıyor yaa" bahanesiyle çoktan atılan, kendisine odun maşası ile bile temas etmekten imtina eden bir herifle yıllarca zorla evli kalan Nigar denen şey ne gitti, ne bitti, ne oldu, ne de öldü. Yediği her tekmeden sonra nasıl bir godoş olduğu belli olmayan Matrakçı Nasuh'a yapıştı durdu. Zehirli ok yiyip, Altar'ın oğlu Tarkan'ı iyileştiren, güya "dünyanın bütün madenlerinin eridiği havuz" görünümlü kusmuk gibi yerde haftalarca su içinde yatmaktan etleri helmelenen İbrahim'i o haldeyken bile üzerinize afiyet yedi bu karı, sonra da "ooooovv Paşa bana choq ashik <3". Sümbül başlarında olmasa o havuza Avon indirimden aldığı 5 TL'lik banyo köpüğünü döküp paşanın yanına suya bile girerdi, öyle bir azmandı kendisi.

                               "Ahahahyt, asıl bana aşıktı rahmetli (kalp) - Isolde Pargalıyan"


Mahidevran - Gülfem - Hatice üçlüsünün toplamından (Şah'ı katmıyorum, libido blocker Lütfi olmasaydı çok farkı bir potansiyel seziyorum) yaklaşık 20 kat fazla östrojeni bir başına salgılayabilen Nigar'ın evrelerini inceleyecek olursak:

- Haremde kalfa rütbesi ile garip bir cinsel gerginlikle gezmek, sanki kuytu köşelerde cariye memesi elliyor gibi durmak,
- Her gün boy abdesti almak, innasabirin çekmek, yine de İbrahim'i düşünüp her gece hallenmekten kurtulamamak,
- İbrahim gibi bir "alpha male"'in, Hatice gibi bir "kocişim ayıpçıl şeyler izlemiş yetişin kıssslarr :((" insanı ile evlendirildiğini görerek dertten yine hallenmek,
- Saçını Kaputan Mağara Adamı Paşa gibi kabartıp yüzüne örterek Hatice kılığında İbo'nun koynuna girme planları yapmak,
- İbrahim'in oklanmasını ve cıbıldak şekilde, adeta salamura Tokat Yaprağı gibi su birikintilerine basılmasını fırsat bilip kimse yokken adamı öbüşmek durmak,

                                              "Adeta bir mağara Meri Jeyn'iyim şekerim"


- Bu vesileyle İbrahim'e yattığı yerden subliminal mesajlar kaktırmak,
- Öyle godoş bir kocaya varmak ki aynı gece İbrahim'le yatak kırabilmek,
- Normalde dünyalar zekisi bir insanken (aynı ben), aşık olunca adeta bir Caillou, bir Pepee zeka seviyesine inmek (aynı ben the second),
- Akşamları İbrahim'le şarap eşliğinde Kama Sutra kitabı üzerine edebi sohbetler ederken, gündüzleri Hatice'yi ziyarete gidip "bu da ne kadar salak zaaa :d" diye düşünerek gül gül eve dönmek,
- Vah babooov, hamile kalmak,
- İbrahim'le mobilyacılar çarşılarına bebek odası bakmaya gitmeyi hayal ederken, adamın aniden "üff bitti Nigargül, darlama beni kezban mısın yha, yani what happens in Fatih Çarşamba, stays in Fatih Çarşamba" moduna girivermesi,
-  Hamileliğin sanki mal kadın forumlarına "bebişim şu kadar günlük, şu kadar aylık" sayacı koymuşcasına cümle alem tarafından duyulması,
- Hatice isimli, yılda bir halvet yanlısı, ayaklı doğum kontrol harikası kezomanço tarafından hamilelik süresince çeşitli işkencelere maruz bırakılmak, "senin bebek ölüvirdi" diye kapı önüne atılmak,
- Sultanların en muffini tarafından bulunmak, himaye edilmek, hep şans verilmek ama Hatice işkenceleri yüzünden ağır hasar gören beyinle algılayamamak,
- Evladının Hatice adlı kukusu mühürlü tarafından saklandığını yine Hürrem Sultan ve Keranacı Nasuh sayesinde öğrenmek,
- Bu arada bir hardkor enerjisi alarak Rüstem Paşa ile zorla evlenmek, ama adamın eldivenle bile sevmemesi,
- En nihayetinde seni hamile bırakıp "gachayım" diyen, onca vaadden sonra kendinden bekaret kemerli Hatice çılgınına geri dönen İbrahim'in ölmesi ve hiç "lan bu adam benimle fanfin yüzünden gözden düştü biraz da, zaten Hatice yüzünden bir gün yüzü göremedi" diye düşünmeden tüm suçu hooooop Hürrem'e yüklemek,
- İbrahim ölesiye kızı mızı unutmak, aniden bir neşe ve gülme gelmesi, her gün Şah'ın kıçından ayrılmamak, Hatice'ye "ay canım sana düz fön de yakışır ha" diyecek kadar enseye şaplak olmak,
- Rüstem denen adamın kendisini hala evde tuttuğuna, "eski alaturka tuvaletten bozma depoda yatacaksın" demeyip bir oda verdiğine bile şükretmeyip durmadan adamın kuyusunu kazmak, ama adam bir kez şöyle duvara yapıştırsa, aniden saf değiştirecek gibi bakmak,

                                      "Böyle yapınca aynı Joker'e benzedin karı, giderin sıfır"


- Rüstem tarafından davullar, zurnalar ve toplu bulaşık yıkanan reklam şenlikleriyle sokağa atılmak, ve aniden deli öpmüş gibi "kızım da kızım, evladımı verin bana" diye ağlamaya başlamak, "Patpatçı Nasuh mu neydi öyle biri vardı koşayım da iki göz yaşı dökeyim, hemen inanır salak :d" diye koşmak,
- Bakmak ki Patpatçı'dan da, Şah'tan da, hatta yeni kocası ile yalnız kalmamak için eve kedi köpek almayı düşünen Hatice'den bile hayır yok, kimse "gel de bende kal, kendi evin gibi yayıl" demiyor, "kızımı arıyorum" bahanesiyle Parga tarafına uzun ev arayışına gitmek, "ıyyy Parga da ne bitli sidikli yermiş, hemen İstanbul'a geri dönmeliyim kanks :s" demek.
- Rüstem'in nikahında "belki bu gece beni eller" diye beklerken hiç akla gelmeyen kızı için, nikahsız kalınca "Müge Hatun'a bile çıktım ama kızım yooooğğk :((" diye çok seviyormuş, üzüntüsünden ölmüş gibi yapmak,
- "Başıma ne geldiyse Yavuz'un şımarık kızları Hatice ve Şah-ı Huban Ersoy yüzünden geldi" demeyip yine bu cicişlerin kapısını yalamak,
- En nihayetinde "Şah bile Lütfi'ye vermiş, bu bana vermediydi" hırsıyla, Rüstem'in bebeğini kaçırmak,

Vee, hiçbir işlev, akrabalık bağı, karı - kocalık, fakbadilik, mayışlı bir meslek kalmadığı halde senarist tarafından hala resmen alemlere ibret olarak dizide tutulmak!

İşte aşktan meşkten, çeşitli salaksal hareketlerden, gizli gizli The Calling - Wherever You Will Go gibi ergensel şarkılar dinlemekten vakit bulduğum zamanlarda bunu düşünüyorum dostlarım: ACABA DİZİNİN SONUNDA NİGAR TAHTA GEÇECEK Mİ HA SENARİST?

Esen kalın.

Edit: Selam, bu yüce imparatorluğu ben yönetiyorum. Bir sitem etmemle Nigar öldü, ne kadar mübarek bir insan olduğumu, "ol" dediğimin olduğunu umarım artık anlarsınız canıms:

http://dizifilm.com/haberdetay.asp?newsid=217056

MY: Hürrem noolur gel de bizi tokat manyağı yap - Part 2 Saray Villainları

Sevgili okuyucu beybi, bu bahar havaları bana hiç yaramadı, geçen cumadan beri dünya esneme rekorunu kırmaya çalışıyorum, kahveler, vitaminler bana mısın demiyor. Biri bir şey sorar da tam cevap verirken suratına karşı esnerim korkusundan insanlardan kaçar oldum, 1 haftadır etrafa son derece ebleh bakışlar fırlatıyorum, adeta algıda seçemeyecilik yaşıyorum çünkü mütemadiyen uyuyorum.

İşte bu yüzden tüm "Bir Muhteşem Yüzyıl cörtlemesi - Part 2" yazma girişimlerim "Lütfi Paşa.. Fena adam değil aslın..", "Şah-ı Ka (adını söylemeye üşendi)" şeklinde son buldu, ta ki bugün itibariyle sezon finaline sayılı bölümler kaldığını ve bu çeçe sineği ısırmış halimden son derece bezdiğimi fark edene kadar.

Malumunuz, Topkapı Sarayı denen ve bağı bahçesi olsun, mermer köşkü olsun bir şeriat devletinde bile bombastik aşklar yaşamaya ve fingirdemeye çok müsait, içeride hiçbir işi olmayanların bile "bizim Rusya Fonfiniler köyünden bi arkadaş buradaymış yaa ona bakacaktım :)", "ay nolur Hürrem'e yakından bakabilir miyisss?" diyerek kapıda kart bile okutmadan girip totolarını yaya yaya gezebildikleri bu mekanda sadece sultanların muffini Hürrem, kocası, tiki çocukları, ağalar ve kukuları günden güne kuruyan acuze cariyeler mutlu mesut yaşamıyor. Bir de işleri güçleri benim canım Hürremim'e küçük heyecanlar yaşatmak olan, hepsi birbirinden garabet ve cenabet adam ve karı takımı var.

                                              "Destekli sütyen kullandığını biliyorum cınım"

Hürrem tarafından tokatlanmaya doyamayan, yaklaşık 25 yıldır kadının Süleyman tarafından sevilmeyeceği, kendi yaşadıkları gibi bitli ve rutubetli bir yerlere gönderileceği, memelerinin tahtalaşacağı, bir sabah saçının sabit Mahidevran topuzu haline geleceği günü bekleye bekleye abızıtan bu Kezban ve Kamiller'i şimdi tek tek inceliyoruz canıms:

Hatice Sultan:

Hür ve Kabul Edilmiş Büyük Kezbanlar Locası'nın kurucu başkanı olan Haticem, yaklaşık 35 yıldır saraydaki ağlak, memnuniyetsiz, kaşıntılı uyuz ve Bergensel varlığını ısrarla sürdürmekte olup, gerek eşine sadece Uğultulu Tepeler romanında rastalanan bir gam kasavet, gerek saray elbiselerinin altına yırtık siyah file çorap giyerek "İbrahim'in yası" bahanesiyle içine battığı gotikliği, gerek Cazibe Hanım'ın gündüz düşlerini aratmayan korkunçlu rüyalarıyla izleyenlere ufunet bastırmakta, Süleyman ve Şah da dahil tüm takım taklavat, çeşitli bahanelerle bundan köşe bucak kaçmaktadır.

                                      "Haticem gözünün yağını yiyeyim bu akşam keman çalma :(("

Önceleri akli dengesinin yerinde olmadığı pek de anlaşılamayan bu zat, sultan kızı olduğu ve sarayda tüm gün kaymaklı lokma tatlısı ve şerbetin dibine vurabileceği, yani obezlik yüzünden evde kalma gibi bir sıkıntısı olmadığı halde kuş kadar yemek yemekte, yıllardır halvet yüzü görmemiş Gülfem'in kafasını şişirmekte, İbrahim de İbrahim diye zafiyet geçirmekteydi. Kendisine kalsa ödlekliği yüzünden "Bini İbrihim'i virin" bile diyemeyeceği için Piri Paşa'nın veremli oğluyla evlendirilip gotikler gotiği bir hayat sürecekken, Hürrem'in çeşitli dedikoduculukları ve patavatsızlıkları sonucu İbrahim'le evlendirildi. Peki o yeminli bakire suratı güldü mü? Gerdek gecesi hariç asla. 

                                   "O kadar mesudum ki yüzüme kasap kapısı sinekliği örttüm" 

Peki ne yaptı? MY aleminin gelmiş geçmiş en taş adamı ile evlendirildiği için sevineceği yere, "ne yapsam da kocama kendimi boynuzlatsam, kusunç hüzünlere boğulsam?" diye kezbanlığın kutsal kitabını yazdı:

- "İbrahim sefere gitme yaaa abime söylücem, Emirgan'a pikniğe gidelim bugünnn :(("

- "Sen bir kölesin İbrahim taam ma? O yüzden şimdi kafamın zerre almadığı devlet meselelerini bana anlat :/"

- "İbrahim bak, futboldan nefret ettiğim halde sadece sana yaranmak için Parga Spor forması aldım aşqum :))"

Çok çeşitli olaylar neticesinde zavallı İbrahim bir gece ansızın yaradanına kavuşuverdi ve herifin ömrünü yiyen bu çarşamba karısı ne yaptı, pek tabi her zamanki gibi suçu Hürrem'e attı:

- "İbrahim beni boynuzladı çünkü Hürrem Nigar ve İbrahim'i Barbie ve Ken gibi tutup öbüştürdü :("

- "İbrahim öldü çünkü Hürrem abime atıl Süleyman dedi :(("

- "Ay çok fena kaşınıyorum galiba Hürrem yatağıma kaşıntı tozu serpmiş :("

                                     "Osmanlı'da Ruh Emiciler, Cilt 1: Hatice - J.K. Rowling"

Şu günlerde yeni ve yine taş bir kocayla evlendirilen Haticem, "amaaan yetti bu şiir kaseti şarkıcısı hüznü, gezeyim, yeni kocayla Türkbükü'ne akayım" diyeceği yerde, üst düzey frijit ve bayık halini ısrarla muhafaza ediyor.. 

Şah-ı Huban Sultan:

Önceleri hanımefendi ve güzel bir genç kız olan Şah-ı Huban'ın değişimi, Yavuz'un tüm kızlarına mavi boncuk dağıttığını öğrendiğimiz İbrahim'e aşık olması, fakat İbo yerine buluna buluna Eminönü'nde "Maşallahmatik gelmiştir" diye satılan Lütfi Paşa'yla evlendirilmesi ile başlıyor, ve son darbe olarak her ortamda ve her anlamda (saray, çeşitli köşkler, kanepe, mutfak tezgahı) çılgın atabileceği İbrahim'le, kendisi yerine Hatice'nin evlendirilmesi ile tamamlanıyor ve o artık bir Maleficent:

                        "14 günlük yoldan geldim ama kafamdaki hörgücü hiç çıkarmadım hah :/"

Doğada bir Şah-ı Huban'ın gündelik salınımları:

- Sabah 05:00'da uyanıp, kendisi gibi merinos koyunu saçlı kardeşi Hatice'nin suratına maruz kalarak kahvaltı etmek, arada Hatice'ye çok salak olduğunu, bir işe karışmamasını ima etmek, ve tabi günün berbat başlaması,

- Lütfi Paşa ile evli olduğunu hatırlayıp suratını ekşitmek,

- Türk kahvesi içerken "Hımmm bugün biraz Hürrem'e sarayım bari" demek. Köşede uyuz uyuz oturan Hatice'ye bakıp "bunu nasıl başımdan atabilirim mk" diye düşünmek,

- Lütfi Paşa ile bir cinsel hayatı olmadığını hatırlamak ve ağdayı ertelemek, 

- Nigar ve Mercan gibi çeşitli trolleri huzura kabul etmek,

- İçten içe Hürrem'e oturmaya gitmek istemek ama yapamamak,

- "Benim kız vardı Esmehan, nerelerde sürtüyor acaba yine yok?" diye bir saniyecik düşünmek,

- Giyinip kuşanıp saraya gitmek, abiye çeşitli yalakalıklar, sarayda Lütfi Paşa'ya maruz kalmadan hemen hareme yönelmek ve Hürrem'e bir iki laf sokmak,

- Bir yandan "belki varlığı kocamı kaçırtır" diye Hatice'yi kendi sarayında tutmak, bir yandan da "Hürrem bu sefer bitti, öldü" diye Hatice'ye umut vererek kalp ritmini bozmak suretiyle öldürmeye çalışmak,

- Mihrimah'tan çeşitli tikisel aşağılamalar işitmek,

- Lütfi Paşa'nın korkunç varlığını ve sakallarını düşünüp migren tutması,

- Kendisi kocasından kaçmak için bekaret kemeri taktığından mütevellit, tüm karı - kocaların böyle olduğunu düşünmek, Süleyman'ın Hürrem'den soğuyacağını sanmak,

- Mercan Ağa'nın aşık ve maşuk bakışlarını zerre anlamamak, anlasa bile "ay saçmalamasın çüksüz :D" demek,

- İbrahim'i düşünerek kombinezon ve babydoll çeşitleri denemek, Lütfi gelesiye hemen geceliğin altına uzun pazen don giymek,

- Başı ağrıdan çatlasa bile Lütfi'ye vermemeye bahane olur diye Apranax içmemek, 

- Lütfi ve Hatice ile aynı evde oturduğunu düşünüp kendini camlardan atmak, sokaklarda çıplak koşmak istemek,

- Ele güne karşı "1 tane doğurabildim galiba kısırım galiba ya" demek, "Lütfi yerine çalı çırpıyı tercih ederim haha" dememek,

- Mercan gelse de iki laf etsek diye beklemek, fakat onun yerine Lütfi'nin yine gelmesi, görmemek için Lütfi'nin başına kese kağıdı geçirmek ama sakalların kese kağıdından taşması,

- Rüyaya yatmak.

                                 "Toprağın doldurmasına razıyım, yeter ki sen yaklaşma Lütfi"

Esmahan Sultan:

İlk geldiğinde Mihrimah kepazesinin azgınlığına, çingeneliğine, cazgırlığına ve salaklığına karşın tam bir asilzade gibi duran bu kızcağız da zamanla Mihrimah'a baka baka en az onun kadar uyuz ve obsesif bir zengin bebesi haline geldi, hele hiç üşenmeyip, "aman eteklerim su olur vıcık vıcık" demeyip üstünde koca kaftanla Mihrimah'a laf sokmaya gittiği hamamda kafasını taşlara vurduktan sonra iflah olmaz bir azgın bakireye dönüştü. O saatten sonra saraydaki asli görevi, her sabah karga bokunu yemeden, kendisi ağzına iki lokma bile atmadan hareme gelip, köşelerden bacalardan çıkıp "Kaşlı gözlü, döşü kıllı Bali Bey'le ben evleneceğim, zaten o seni cücesin diye beğenmiyor zaaaaa :D", "Ayyy canım Rüstem Paşa'yla evleniyormuşsun, sana nişanında Feriha Kolyesi, düğününde Şehrazat küpesi takacağım :P" demek haline geldi. 

                                        "Mihrimah'tan daha uzağa işeyebiliyorum yaşasınnn :))"

İlk geldiğinde seni çok sevsem de, şu an tam bir uyuz Almancı akraba kızına döndün Esmahan. Ve biliyor musun, o çeşitli vücut sıvıları yarıştırdığın Mihrimah senin hakkında bir "Ağalar! Esmahan'ın götünü kesin bana getirin" dese, haremde "Esmahan 20 seans lazer epilasyona gitti ama tık yok" diye dedikodu çıkarsa sen bittin kızım.. Bittin.

Mercan Ağa:

Dizinin sonunda zaten yıllardır kukusu mühürlü yaşamaya alışmış aşkitosu Şah-ı Huban'la kavuşmalarını ve tam bir Türk kızı hayali olan "evlendikten sonra bile cinselliksiz aşk" yaşamalarını istediğim bu halterci pudrasına düşmüşcesine beyaz belediye direği kılıklıyı, Hürrem'in tarafında olsa gayet severdim mesela. Tam sevdiğim yancı tipi çünkü: Zeki, sinsi ve köpeksi. 

Fakat bu salak da Şah-ı Kaban'a o kadar aşık ki bir kez bile "Mercan diye isim mi olur mk, iyi kötü erkeğim bari M'yi atıp Ercan koysaydınız?" bile demiyor. Yüzünde daimi bir Leyla Hanım'a bakan sahte Tosun Paşa bakışıyla "Ah caanıım, o zımpara gibi görüntüsünün altında tam bir kız çocuğu. Bir emrin var mıydı? Emret o hacı baba kılıklı kocanı boğazlayım, sonra biz kavuşalım Kabanım :(" diye Şah'ın etrafında dönüyor da dönüyor.

                                        "Yine Kaban'ımı ellemeye gelmiş Medeni Karpuz Lütfi"

Canım ben sana söyleyim o kız sana bak-maz, yine de, Hürremim'e çeşitli götlükler yapmana rağmen dizinin sonunda kavuşmanızı, Esmahan'ı başınızdan atmak için 70'lik bir paşayla evermenizi ve mutlu olmanızı diliyorum.

Ve son zamanların en büyük villainını iftiharla sunarım:

Lütfi Paşa:

Her bakışından ve dahi mimiğinden "Karım güzel ama salak.. Abisi hünkar ama o da salak.. Hatice, ahaha bitch please.. Hürrem akıllı ama memeleri çok açık tövbe estt.. En akıllı benim, devleti bana bıraksalar keşke.. Meh meh.. Lütfili Devleti.. Çogzel oldu ha.. Peh, benim karı bu gece de vermeyecek anlaşılan, gideyim de yatayım." ifadesi akan bu adam sarayın gelmiş geçmiş en boynu tutuk ve en komiksel beybilerinden biri.

                                   "Kel Süleyman bir şeyler diyor zinhar iplemiyorum, maşallah"

Ortalama bir Lütfi'nin habibatında bir günü:

- Cinsel hayat olmadığı için gece bol bol dua edip akabinde fosur fosur uyumak, bebeksi bir ciltle uyanmak,

- "Sakallarımın dibi gelmiş mi" diye kontrol etmek, itinayla dipleri siyah, uçları beyaz bırakmak, bu fikri de Pinterest'ten bulmuş olmak,

- Başında giyimi kuşamı ile ilgilenen bir hanımı olmadığı için giyilmekten kokuşan kürklü takımı yaz demeden kış demeden üstüne geçirip sarayın yolunu tutmak. Hatice'nin bet suratına maruz kalmamak için evde kahvaltı etmeden sıvışmak, ekmek arası yemek,

- En son ne zaman halvet olduğunu hatırlamak için taa eskilere, Esmahan'ın temellerinin atıldığı geceye gitmek,  "çok sheqil adamım, Şah-ı Huban neden çalı çırpıyı tercih ediyor" diye düşünüp anlam verememek,

- Divanda kafa 45 derece açıyla eğik şekilde "ufff ne saçmalayacaklar acaba" diye dinliyormuş gibi yapmak, çeşitli paşalara çeşitli laflar sokmak,

- Süleyman'a bakıp "gözleri de kenafir gibi tövbestaağ" diyip içinden nazar duası okumak,

- "Ne yapsam da çok östrojenli turuncu karının adamlarını gözden düşürsem" diye düşünmek, 

- "Bu gece Elizabeth'e veda eder miyim acaba?" diye umutla eve gitmek, 

- Bakmak ki Şah'ın kapı duvar, ev adeta bir Notre Dame Manastırı, hemen "abazalığa karşı en etkili dualar" kitabesini açıp okumak,

- Hatice'ye iyi geceler dilemek zorunda kalmamak için Adnan Ziyagil gibi erkenden yatmak, uyumak ve uyumak..

                              "Biz o Esmahan denen çocuğu nasıl yaptık bi hatırlatıver hele"

Çok yakında burada: İbrahim, keşke Süleyman değil ben uyurken infaz edilseydin bebeyim :(

Esen kalın, bahar geldi, aşık olun..

Muhteşem Yüzyıl: Madem batıracaktınız bari bunca insanı telef etmeseydiniz Part 1

Merhaba sevgili okuyucu, çeşitli sebeplerle hayattan illallah ettiğim ve bloga değil uzun bir yazı, bir harf bile yazacak kadar kafamı toplayamadığım nice günden sonra, bugün ben ve pek çok yoldaşım için çok önemli bir vakayı masaya yatırmak üzere aranızdayım: Muhteşem Yüzyıl nasıl Küçük Sırlar - Aşkın Dağlarda Gezer - Kavak Yelleri arası bir diziye dönüştü ve cörrrt cört cörtledi?

Özellikle sözlükteki azimli real time yorumlarımı takip edenler bilir, şu alemde bir su içmeyi, bir kabak tatlısını, bir de Muhteşem Yüzyıl'ı aşırı severim. Fakat gerek Meral Okay'ın ölümü sonrası dizinin adeta bir Cadde dili edebiyatı, hamamcı teyze entrikası ve Gırgıriye seviyesiyle yazılması, gerek bazı karakterlerin aniden kırklara yedilere karışması, gerek sultan- şehzade karakterlerinin ne kadar Sıtarbaks müdavimi tip varsa onlar tarafından canlandırılması, beni ziyadesiyle deli ediyor. Ağalar!

                     "Bana replik diye, evlat diye bunları mı layık gördünüz, inşallah ölün"

Ve karşınızda Muhteşem Yüzyıl'ın patpatlama, cörtcörtleme ve hımhımlama, kısacası rezil-i rüsva olma süreci part 1:

Kaybolan Karakter Sendromu: 

Kısaca KKS, bu dizinin iliklerine kadar işlemiş, ayıklanmış balık kokusu gibi her yerine sinmiş ve adeta yabışmış, gitmemekte. Şu ana kadar Muhteşem Yüzyıl'da genelde sinir bozucu rollerde yer bulan ve öldü mü kaldı mı, kocaya mı vardı, evlatlık mı verildi, kendini bilime ilime mi adadı belli olmayan başlıca karakterler:

1-) Prenses Isabella Fortuna: 1 kg çekirdeğin hepsi zorla çitletildikten sonra paketin dibinde kalan tuz taneleri ile ovula ovula peeling yapılmış dudakları, memelerini kaşlarına değdirmeye azmetmişçesine sıkılmış korsesi, kafasına taktığı orta sehpa süsü gibi şeyler ve hüzünlü bir ördek gibi bakan yüzüyle, Hürrem'i en çok anırtan ve kanırtan karakterlerden biri buydu. Başlarda kendisini sevsem de, onca özgürlük, mal mülk, taş gibi herifler varken gelip korkunç bir ana ve kızkardeş, ayrıca 3 karı sahibi Süleyman'a abayı yakmasıyla "oeehh" dedim ve o andan itibaren gözümde şu Doğulu bir adama kuma olarak kaçan, kuması ve kendisinin doğurduğu çocuk sayısının kıyasıyla gündemi epeyce meşgul eden, Seda Sayan'a da çıkan Gülten Bilmemkim adlı kızdan bir farkı kalmadı. Sonra Hürrem bunu gümletti ve karıya ne olduğu bir sır olarak kaldı. Bir arkadaşım "o kız rahibe olmuş" filan demişti ama ben hiç duymadım. Her ne olmuşsa olmuş, Süleyman "Isabella'yı nereye attın aşüfte karı?" deme bahanesiyle Hürrem'i balkon mermerlerine yapıştırıp, üzerinize afiyet öpmüştü. Mahidevran da balkondan görüp içeri kaçarak "Öbüşmek nasıl bişiğdi hühühühü" diye ağlamıştı. Buna vesile olduğu için bile Isabella Fortuna'yı saygıyla anıyorum.

Kafasına 1 Milyoncudan alınma vitrin süsü takmış, vay babovv

2-) Aybige Hatun: Bu karı da Süleyman'ın dayısıgilin torunu filandı sanırım, yani bunların kuzeniydi ama sarayda bir masajcıbaşı, bir kapı ağasının torununun komşusu kadar bile itibarı yoktu. Saraya gelmeden önce Terkos Pasajı'ndan aldığı tayt ve boy friend gömleği ikilisini aşınana ve kokana kadar giydi, Hürrem buna "azıcık memeli gibi giyin" demeseydi o taytı kıçından epidural sezeryanla ayıracaklardı. Gelen giden bunu zinhar iplemiyordu, hatta garibanı kendisi saraya geldiğinde henüz Ben-10 ve Sünger Bob izleme yaşında olan Mustafa ile nişanlamışlardı birkaç yıl sonra. Hani az daha erken geleymiş, altını bezlediği bebe ile evlenen Sultan Gelin bile olabilirmiş. Bir yandan da rahattı, çünkü kimse kendisini sallamadığı için çamaşırhanede kitap okuyabilir, taşlığa yatıp dikkat çekmeye çalışabilirdi, ama bu sonuncusunu yapsa muhtemelen Valide, Hürrem filan üstüne basarlardı, çünkü o kadar iplenmiyordu fakir. 

Sonra ne oldu? Uzun kaftan, 3 katlı pasta gibi kavuk görmekten baygınlık geçiren, bir adonise, bir dik popoya muhtaç saray kızlarının, bekarlığa veda partisi yapsalar striptiz yapmaya çağıracakları Bali Bey'e aşık oldu. O dönem biraz ilgi odağı oldu, Süleyman 1-2 kez yanına çağırıp "hağğ hoğğ" bir şeyler dedi, Hürrem kılık kıyafetiyle ilgilendi, kokmuş taytını yün yorgan içine kattılar filan, nihayet Malkoç'la foyası ortaya çıktı ve "gençler sevmiş, everelim" vb. demeden bunu geldiği Taytistanlı Devleti'ne iade ettiler. İşte ondan sonra evlendi mi, Bali'yi unuttu mu, etek giydi mi, üzüntüden çalı çırpıya mı sürttü belli değil. 

Biz bu kıza zamanında "ayy tiki gibi bu ne ya" filan diyorduk, meğerse büyük hata etmişiz, Mihrimah büyüyünce anladık kızın kıymetini :((

                            Mahidevran kaynanan olsa asıl o zaman ağlardın Aybige, sus yavrum.

3-) Hürrem'in arkasında gezen Esma: Bu da iyi bir kızcağızdı, biraz besleme tipliydi. Hürrem'in yaklaşık 4 çocuğunu büyüttü ama kendisi maşallah 1 yaş bile yaşlanmadı, mahalledeki 3 yaramaz erkek çocuk sahibi, ufak tefek güzel yüzlü esmer ablalar gibiydi, "yaşım 38" dese hepimize bir inme inerdi. Ve ayağını sürümüştü, kendisinden sonra saray Esmanur'dan, Esmahan'dan geçilmedi. Her daim dinamik ve turp gibiydi, 1 saat sonra çaya misafir gelecek olsa 4 çeşit çıkarabilir gibi bir hali vardı, zinhar kilo almadı ve kırışmadı. Fakat kendisine ne olduğu hiç belli olmadı, yerini yavaş yavaş Nazlı aldı, o da Şah-ı Kaban tarafından boğduruldu zaten. Ne tatlı kalfamızdın sen Esma, seni hep Hürrem'in bitmez tükenmez çocuklarından birini taşırken hatırlayacağım.

                                       "Yine doğurdu turuncu karı mk, taşı babam taşı :(("

4-) Helena: Gudubetlikle Fatma Hatun'u asla ve kat'a aratmayan bu kezbandroide ne olduğu da ayrı bir merak konusu. Sanırım Mahidevran'ın kendisi gibi kuru memelilerle doldurduğu hareminde istediği ebatlarda meme yoksunluğu çeken Mustafa, bu karıyı anadan üryan yüzerken görüp "MEME VAR" diye sevinmişti, yüzüne baktığını hiç sanmıyorum, adam direkt gülücüğe odaklanmış gibiydi. Sonra bu eşsiz güzellik(!) binbir zahmetle saraya getirildi, sonrasında halvette, oturma odasında, yolda belde Mustafa'ya türlü tripler attı, "Annen de mi bizimle yemek yiyecek Mustafa, hani beyaz yakalı bir çifttik?" filan diye şaşırdı, Mustafa'yı koluna takıp ailesigile oturmaya gitti, bu ay parçası için az kalsın zavallı Şehzade Mehmed ölüyordu, Fatma karısıyla izleyiciye iğrenç bir görsel deneyim yaşatan kavgalar ettiler, ve sonunda: eeeee? Bir Helena vardı ne oldu ona?

Kendisinin saraydan gönderilmesi üzerine Mustafa yalandan bile ağlamadı, kameralara bile oynamadı, sanki karı buhar olup uçtu, arkasından bir tek Problem Çocuk'taki gibi camlardan balon uçurmadıkları kaldı. 

Peki madem böyle olacaktı, biz Helena'ya, onun çeyiz mağazası çalışanı triplerine, acilen cımbız gerektiren gül cemaline neden maruz bırakıldık? Hesap verin!

                  "Nedn annele oturyrz anlamyrm yni Mustafa, uff nyse bu gece başm ağryo"

5-) Nigar'ın kızı Esmanur: Nigar'ı çok özel bir teknoloji, iksirler, bilgisayar programları ve kocakarı ilaçları ile küçülterek yarattıkları bu minik elemana ne oldu, daha doğrusu bir ara "Esmanur da Esmanur" diye yerlerde sürünen anası ne oldu da bu sabiyi aklından tamamen çıkardı, adını anmaz oldu, Julianne Moore'un oynadığı dandik filmdeki gibi çocuğu bu karının hafızasından sildiler mi, anlamıyorum a dostlar. Esmanur nerede belli değil, anası deli Hatice ve frijit Şah'la lokma-şerbet keyiflerinde, kızını kendisine verebilecek yegane insanın kuyusunu şehvetle kazma peşinde, el bezine dokunamama sendromu gibi kendisine dokunamayan Rüstem Paşa'yla dedikodu yapma peşinde. Kadının aklından Esmanur'un E'si bile geçmiyor anasını satayım. Ben komşunun torunlarını bu karının kızını düşündüğünden daha çok düşünüyorum. Anasının oturduğu sarayı her gün aşındırdığı halde Esmahan'a bakıp bile "ay benimkinin adı da Esmanur'du" demiyor. Tam bir Müge Anlılık vicdansız ana. İnşallah bu kadersiz sabiyi de sultanların turuncusu bulur da o koca memelerinin himayesine alır.

                          "Beni fotoşokla küçülttüler, ben Nigar, melaba çokokrem yiyorum"

Ve sıra "Muhteşem Yüzyıl'ın gelmiş geçmiş en acüze karakterleri" listesinin 1 numarası, seyircinin kurdeşen dökme ve sinir sahibi olma kaynağında..

6-) Firuze Hatun: Kendisinin diziye nasıl kaktırıldığını 2 milyonuncu kez yazmayacağım, zira bunlar her yerde yazıldı çizildi, yapımcı bile "bize dayadılar kankaa" demeye getirdi, yani herkesin malumu. Normal bir saray kadınının yaklaşık 1/3'ü ağırlığında, meme ve popo gibi vücut parçalarından hiç nasiplenmemiş, normalde o tiple Süleyman tarafından değil halvete çağırılmak, adına derhal  "Firuze Hatun Veremle Savaş Dispanseri" kurulup ağır bir verem tedavisine başlanacak olan bu karıyı başımıza "Süleyman'ın ayılıp bayıldığı çıtır" diye saldılar, zavallı Hürrem'im bu tarla korkuluğu yüzünden intiharlara mı kalkışmadı, neler neler. Farsi aksan yapmayı "Hönkarım", "Hörrem Sultanim" demek zanneden birinden bahsediyorum bakın, karıyı düşündükçe havlu ısırmış gibi oluyorum o kadar acüze bir tip. 

                                  Giymiş olduğu dev güllaç bile onu Hürrem'den koruyamadı

Sonra ne oldu? Bu KaktırmaNur Hatun ajan çıktı, ama ajanlığı anlaşılmadan önce sarayda çılgın bir Uçan Adam Sabri performansı sergileyerek aşkından kendini yerlere attı,  Süleyman arkasından "Vah yazık, gitti çıtır Firuzem, ne güzel berbat şiirler okuyorduk birbirimize, Ölü Ozanlar Derneği gibiydik :( Keşke Hürrem ajanlık meselesini ortaya çıkarmasaydı mk. O turuncu karıdan da sağlam korkuyorum ha" triplerine girdi. Akabinde Süleyman dede zehirlendi, başını yine Hürrem bekledi, adam iyileşsin diye 1400 rekat namaz kıldı, bu işi Firuze'nin yapmış olabileceği bir tek canım İbrahim'in aklına geldi ama Süleyman bu ihtimale ölü bir orkinos gibi bakarak cevap verdi.

Yani karı dizinin üzerine itinayla tüy diktiğiyle, güzelim diziyi trollediğiyle kaldı. Olsun bir şekilde defolup gitti ya buna da şükür, ya Cem Sultan'ı Ahu Hatun'a kaptıran karakterimiz Hürrem'in öldürülüp kendisinin baş haseki yapılmasını ferman buyursaydı? Halinize şükredin köleler!

       İnsanın içinde güller açtıran, bahar havası estiren inanılmaz bir güzellik

Çok yakında burada: Part 2 - Kızkardeş, görümce, bacanak tipli olmaz olası saray villainları.

Esen kalın.

Makaron ve vampirler sayesinde de zengin olamıyorsak ölelim bence

Gömüldüğüm akademik çabalar ve seneye bana gömüleceğini düşündüğüm KPSS - yurtdışı ikileminden yaka silker duruma geldiğim şu günlerde kendimi sık sık, Cihangir'de bir dilim kurtlu keki kremşanti ile süsleyip 15 TL'ye satan tahtakurulu bir kafenin sahibi ya da koca/zengin ve tıfıl sevgili parası ile Nişantaşı'nda bir apartman dairesine kurduğu "Sabbahatt", "Qezbban"" gibi isimlere sahip bir butikte, Avrupa'nın X şehri Fashion Week'ten çorduğu fikirleri satan bir "designer" olarak hayal ediyorum.

Sinir yok, stres yok, kendi gibi güdük akıllı fakat güzel kalçalı köşe yazarlarına "Güne sporla başlıyorum. Sabah sporumu, olur da sevgilimin şişko karısı iyice çıngar çıkarırsa herifin beni yüz üstü bırakması ihtimaline karşı, her an yeni bir sugar dadd.. yani sevgili bulabileceğim X Sports'ta yapıyorum ve işe geçiyorum. Butiğimiz çok keyifli bir mekan, her sabah burada çay ve simitle kahvaltımı ediyorum(gördüğünüz gibi bitli simit yiyorum ben de aşağılık halk gibi), öğlen de yine bu civarda boyu kendisinden 20 cm kısa sevgilisinin desteğiyle açtığı cafenin sahibesi canım arkadaşımla buluşup Kloz-Et'te yemek yiyorum :))" diye röportajlar vermek var. Nasıl mis bir hayat değil mi?

Özendiniz mi? Özendiniz, ama ne o kadar paranız, ne de "bas bas paraları Şükriyenaz'a / bir daha mı gelicez dünyaya" düsturuyla hareket eden yama işi sosyete bir sevgiliniz var, ama neyse ki akli melekeleriniz sıfır yetenekle para sayesinde modacı filan olunanamayacağını bilecek kadar yerinde. Fakat yine de şu yukardaki işkembe beyinli karı kadar zengin ve ferah yaşamak isterseniz alın size daha ucuz yollu fakat kesin sonuçlu, parayı köpeğiniz etme yöntemleri:

Makaron ve cupcake yapımcılığı: Onca yöntem içerisinde en zahmetsiz ve sizi "küçük kızını ısıtmak için şöminede 50 zilyon dolar yaktı" gibi efsanelere konu edecek olan bu, hemmen en dandiğinden bir kursa yazılıyorsunuz, bu makaron ve cupcake denen naneleri yapmayı alelacele öğreniyorsunuz (aslında internetten de öğrenebilirsiniz ama maksat dükkanınıza gelecek olan lapinlere daha havalı kaktırmacılık yapmak asfdsd), ve bu makaron-cupcake için üstlerini başlarını yırtabilecek olan gerizekalı tayfanın harman olduğu yerlerde dükkanı açıyorsunuz: Plazalara yakın AVM'ler, boğazdaki brunch mekanlarına yakın döt kadar yerler, dibinde 3 tane yatır olabilecek Cihangir-Bebek-Ortaköy apartmanları.

"Bu kuntinsiz lezzete asla nayır diyemiyorum çünkü çok parizyen"

Makaronların rengarenk olması, cupcakelerin üstlerinin yağdan parıl parıl parlaması ve yiyenlerin midesinde tropikal kelebekler, g.tünde katastrofik pireler uçuşturması, ofise hediye olarak geldiğinde kıskanç arkadaşları tuvalete ağlamaya koşturması için gerekli olan bir diğer husus da tabi ki mekanınızın ismi: Şakiroğlu Makaron, Özteksaslı Cupcake gibi isimlerle 1 ayda batarsınız. İsimler Fransızca olmalı, mutlaka İtalyan esintileri taşımalı; Notırdamdö Macaron, Vulevukuşe Cupcake gibi.
Beyaz zemin üzerine pembik bir şekilde yazılmış tabelanızı ve cazır cuzur eski Fransızca şarkıları da hallettiyseniz tamam: makaron denen şey başına 4 TL'den, cupcake denen boklu kek başına 10 TL'den şimdiden vergi rekortmenisiniz.

Şeker hamuru ile kaplanmış pasta ve kurabiye yapımcılığı: Hemen tarif verelim önce,
- Bim'den alacağınız pandispanya
- Bolca yağlı pasta kreması
- Eğer insaflıysanız fındıklı draje, muz, çilek filan (nadiren)
- Şeker hamuru
- Eminönü'nde gırla satılan alet edevat.
(Hele kurabiye tarifi çok daha pinti işi merak etmeyin)
Yapmanız gerekenler, pandispanyanın arasına boş kremaları sıvayıp iki fakirce fındık fıstık attıktan sonra şeker hamuru denen ve insanın dişine yapıştı mı gitmek bilmeyen kalorili izolasyon malzemesi ile pastayı kaplamak, üstüne de talebe göre bezine doldurmuş bebek, yiyişen çift, zikir çeken tarikat, ayı, öküz vb. figürler yapmak ve bu leş gibi tadı olan yavan şey için "ahhyyy konsept ohhyyşş" diyenlerden kürekle para almak. Kurabiye için de kalp kurabiyenin üzerine "Letafet (kalp) Hamdi" filan yazıyorsunuz şablonla, yine kürekle para.
Memlekette herkes kendini bir Cake Boss sandığı için emekli enişteniz bile yapar ayol.

Üstü icik bicikli pasta, altı cupcake, aman allahım dabıl yoluş!

                                         

Vampir ve bilumum garabet hakkında kitap yazmak: Kısa yoldan gözlerinizde euro işaretleri belirmesi için, son derece basit ve zinhar edebi birikim, yazarlık yeteneği, hatta kreş yaşından olgun bir hayal gücü gerektirmeyen bir yöntem de bu. İhtiyacınız olan şeyler vampir, çarşamba karısı, hıyarcıklı veba geçiren kurtadam gibi acuze bir karakter, çok şükür izdivaç programlarını izleyip anlayacak kadar gelişmiş zekaya sahip bir kız, ve sikko ötesi bir aşk hikayesi. Ve tabi bu sebepsiz orman katliamını elinden bırakamayıp kendisi gibi gerzekleri de en çok satanlar reyonuna koşturacak bir okur kitlesi. Hadi başlangıcınız ve ana temanız da benden olsun, hak mak istemiyorum:

"Mafalda boş zamanlarında siyah noktalarını sıkan ve kapı önünde çekirdek çitleyen patlamış mısır beyinli bir kızdır. Bir gün Mafalda'nın son derece vasat notlarla devam ettiği ve hocaların merdiven kenarından yürüyen kızların götüne baktığı liseye son derece moron bakışlı yani gizemli, ve şah damarı kesilip bütün gece baş aşağı asılarak kanı leğene akıtılmışçasına beyaz tenli Bartholomeo gelir. Kısaca Bartho diye hitap edilen bu gizemli çocuk arada okuldan uzaklaşıp tavuk kümeslerinin oraya gitmektedir, Bartho'nun vampir olduğunu düşünerek heyecandan heyecana koşan Mafalda ise, kendisi gibi 16. yüzyıldan kalma küflü bir isme sahip bu elemanın vampir olmanın yanısıra tavuklara tecavüz ettiğini anlayınca yıkılır. Neyse ki kısa süre sonra Mafaldagil'in kasabasına taşınan ve yoklukta gideri olan kurtadam Frederick, Mafalda'nın sivilceli kalbini çalacaktır. Fakat Frederick'in gizemli geçmişi bu aşkın önüne geçecektir: Frederick gerçekten kurtadam mıdır yoksa döşü kıllılığı ile meşhur, plajda hep kazağını çıkar esprisine maruz kalan, kulaklarından bile kıllar fışkıran dayısı Wilbur'a mı çekmiştir?"

                     Son sahne: Kılları dökülen Wilbur Dayı şifa için Mafalda'yı yemek isterken

Kişisel kıpraşım ve yiyip içip zayıflayın kitabı yazarlığı: Bu da en az ucube kitapları kadar karlı, fakat daha karmaşık bir yöntem. İlk olarak kendinize uydurukluğunu ispatlamaya kimsenin zahmet etmeyeceği bombastik bir özgeçmiş oluşturmalısınız, öyle ki daha düne kadar evde göt büyüttüğünüzü bilen komşunuz bile "haberimiz olmadan kadın/adam ne okullar bitirmiş, vay mk" demeli.
Örnek özgeçmiş:
"Falanca Filanca 1968 yılında şifacı bir baba ile kevaşe bir annenin çocuğu olarak Muş'ta doğdu. 8 yaşında ailesi ile Muş'tan Texas'a göç eden Falanca, ilkokulda düşünce gücüyle hocayı büktüğü için sık sık okuldan atıldı. Ondaki bu yeteneğin farkına varan ebeveynleri tam onu bir üfürükçüye götüreceklerdi ki tır çarptı, öldüler. Ailesinin ölümü üzerine bunalıma giren Falanca Tibet'e gidip uzun yıllar altında don olmadan dolaşmanın rahatlığıyla şen bir insan oldu. Daha sonra Londra'da kişisel gelişim, Venedik'te pandomim, Kuzey Irak'ta bomba imha uzmanlığı, Ankara'da ise açıköğretim işletme okudu. Tam 38 adet sertifikası bulunan yazar, 2004 yılında düşüne düşüne 57 kilo verdi. 2008 yılında yine aldı bunu bir düşünce ve borsada parayı kırdı. 2010 yılında normalde kendisine asla bakmayacak uzun bacaklı bir sarışınla yine düşüne düşüne evlenen yazar, 2012'de tövbe estafurullah üç harflilerle konuşmaya ve bu kitabı yazmaya karar verdi. (Ve sen de tüm bunları yedin asdfdsasdfds. O herif/karı aslında orta 2 terk)"
Bu noktadan sonra önemli olansa tıpkı makaroncuda olduğu gibi isim hadisesi, gayet kendine güvenli, karşı tarafa -sen diye hitap etmekten çekinmeyen, laçkalık ve laubalilikte sınır tanımayan şu tarz isimler:
- Beynini çıkar masaya vur
- Erkeğin mi gitti? Ay üzülme kız biri gider biri gelir :)
- Günde 10 saat ney çalarak zayıfla
- Evren malum yerime torpil soktu
- 1 haftada fasfarklı hatta fapfarklı bir insan ol
- Boğazını tutma, açık büfeye dal

İsimden sonra da "her gün dama çıkıp evrene hönkürün", "sabah aç karnına televizyon karşısında amuda kalkın", "zor durumda kalınca İsrafil'den Sur'u üflemesini rica edin" gibi antin kuntin telkinleri süsleyip anlatın. Bir de kapak için ennnnn yavşak sırıtmanızla poz verin. Paraları cepte bilin.

              "Kitaptan parayı bulunca içimin yağları eridi tığ gibi oldum şerefsizim"                                

İsmin sonuna photography eklemek: Şu zamanda ha isminin başına Sir ünvanı eklenmiş, ha sonuna photography, iki türlü de parayı cukkalayacaksın demektir, hele biraz da durmadan cırıldayan karılardan oluşan bir arkadaş çevren varsa ohohohovv müthiş.
Düğün fotoğrafçılığı, doğum fotoğrafçılığı, kutlama fotoğrafçılığı diye çok matah bir haltmış gibi ayrılan dalları hakkında kısaca bilgi:
- Düğün Photography: Gelinle damadı alıp Haydarpaşa, Bayrampaşa Sebze Hali, 7 sülalesinin kemikleri çürümüş paşa konakları (gelinle damat sanki toplu konutta 2+1'de oturmayacaklar mk), Park ve Bahçeler Müdürlüğü'nden alınmış bir harita güzergahı, Emirgan memirgan dolaştırıp, adeta şebeğe çevirip inanın kimsede olmayan, çok ama çok speyşıl fotoğraflarını çekiyor, instagram gibi biraz rengiyle mengiyle oynuyorsunuz. Sonra fotoğrafları veriyorsunuz "ayyy ne kadar beyaz yakalı, elit ve deyişiiikk" diye seviniyorlar, parayı kürekle çantaya dolduruyorsunuz.

                                               "Beyas yakalıyısss ama çok farklıyıssss :))))"

- Doğum Photography: National Geographic'te ineklerin doğurmasını bile izleyemeyen bir zat olarak, insan şiş yüzünü, vajina çapı takip eden doktorları ve böyle alien gibi kanlı canlı bir şeyin çıkışını neden fotoğraflatmak ister bunu hiç anlayamayacağım hele. İşte bi kadın var, boyuna bağırıyor çünkü doğuruyor, kocası var hastane masraflarını düşünüyor, doktorlar var "bir fotoğrafçı eksikti koduum" edasıyla dolanıyorlar, bir de sonunda kandan yüzü gözü gözükmeyen bir canlı. Neyse geçin, sonu yine vinçle para.

Hadi yine iyisiniz, tüyoları aldınız, aranızda uygulayıp parayı kıran olursa bir İskoçya tatili isterim. Tabi ki İskoçya, ne sandınız, Hindistan gibi bok pislik içinde yerlerle işim olmaz.

Esen kalın.

Sosyal ağlar, keşke ilelebet çökseniz canım yaaaa

Ben bu sosyal ağlar konusunda ağır kanlıyım dostlar.
Aslına bakarsanız her konuda ağır kanlıyım, hani bir tip vardır ya, daha küçük bir ilden İstanbul'a üniversite için gelmiştir, okulda 100 kulüp varsa yüzüne de üyedir, kah yaşlılar evini ziyaret eder, kah pembe totolu Erasmus öğrencileri ile şarap evlerinde derin sohbetler eder, festivallerde çekilen 1 milyon fotoğrafın yarısından fazlasında bunu başrol, yan rol ya da figüran olarak görebilirsiniz, sinema gecesi yapılacaksa bu organize eder, yemekhane mi boykot ediliyor, tabi ki en önde kendisi. Söylememe gerek yok sanırım, dersleri de süperler ötesidir. Emirgan'da çektirdiği bir fotoğrafın altına, Polonya göçmeni şaman erkek - koyu Yahudi Hispanik kadın evliliğinden doğmuş gibi cibiliyetsiz bir isme sahip olan yabancı tipler "woooovv nice pic!" filan yazar, bu da "thanx my friend :))" diye cevaplar hemen. İşte benden 5 tane üretseler ve hepsini sahaya salıp yaptıkları sosyallikleri benim hesabıma yazsalar yine de şunun onda biri kadar sosyal olamam, hele "tek başına yapacaksın tüm bunları" derseniz, beni çoktan ölmüş hocaların yazdığı kitapların atıldığı fakülte depolarının arkalarında bir yerde uyuyakalmış bulursunuz, o kadar feci bir vakayım. Hayatımda ilk kez 6 aydır kullandığım, ginseng adlı, böyle savaş sanatı isimli şey sayesinde Nevizade'de arkadaşlarımın karşısında otururken 23:00 dedi mi uyuklamaya başlamıyorum, "ay biz de filanca ile sabaha kadar oturup sohbet ettik" diye böbürlenebiliyorum. O da bu üstteki tipin 20'de 1'i kadar filan :(( 

                                "Festival çimlerinde bile uyuyakalan kız" - Waterhouse / 1889 

Şimdi zaman atlaması yapıyoruz ve yaklaşık 7-8 yıl Facebook'a nasıl üye olmadım sürecini geçiyoruz, sadece şunu söyleyebilirim: iflah olmaz bir ketumum, puantiyeli bir şemsiyenin altına sığabilen max. sayıda suratla birlikte poz vermeyi hiç sevmem, fotoğraf için uzaklara bakma yeteneğim evrimde ölüvermiş, art arda 20 tane Sezen Aksu ya da Nilüfer şarkısı paylaşamama hastalığından muzdaribim, "anlayana!" ile biten kısa cümleler kuramıyorum, hatta gördüğünüz gibi kısa bir şey yazamıyorum, ve üye olduktan sonra "hasss.. biliyordum böyle olacağını" dediğim nice sebepten. Ah min el-üşengeçlik, ve min el-snobluk.

Üye oldum da ne oldu?

 * İlk zamanlar o kadar cahilim ki, mal gibi herkesin her yazdığına maruz kalıyorum. Zengin koca bulma konusunda Kuzey Kore askeri gibi kararlı olan bir arkadaş, evden çıktıktan sonra uğradığı marketten AVM tuvaletine, gittiği beyinsiz zengin toplaşma yerlerinden yürüdüğü kaldırıma kadar her yerden yer bildirimi yapıyor, hatta Foursquare hesabını da Facebook'a bağlamış, oradan da check-in yapıyor, bana duble duble yollar döşeniyor dostlar, teknoloji karşısında çaresizlikten ağlıyorum. 

* Bir başkası yemin ediyorum ki anasının tuvalette yırttığı Kuran sayfasına sardığı ekmeği yerken doğurduğu yeğeninin, uyurken ağzından akan salyasından burnundaki mikro kıl köklerine kadar her anatomik özelliğini fotoğraflayıp "halasının canıııı :)))" diye paylaşıyor, her batında 10-15 pozdan, haftada 4-5 posta, varın siz düşünün, geberiyorum, sinirden yüzlerimi yoluyorum.

* Bir diğeri 80'lerde Adana pavyonlarında çıkıyormuş gibi dekolteler ve lacivert far-kırmızı ruj kombinasyonlu   pozlarını "can sıkıntısıııı" diye paylaşmaktan ve kafa üç numara, kirli sakallı, beyaz t-shirtlü tiplerin "VerSu ne zaman toplanıyoruz güzelim?" yorumlarına "En kısa zamanda cnm inşallllahhhh :))" yazmaktan usanmıyor. O esnada kendimi resmen torununun porno videosunu bulmuş babaanne karikatürü gibi hissediyorum mk, "inanma seni .." diyemiyorum da asdfdsas. Üzülüyorum.

* İmoyşınıl takılan bir diğeri ise smiley ile aşksal durum bildirme konusunda ihtisas yapmış, her daim mağdur, her daim kırılmış, kıymeti hiç bilinmemiş, gıdısı ve 150 beden göğüslerinin altındaki kalbi hiç anlaşılamamış bir ablamız: ":/", ":(", ":)". Karı yarım saatte bir değişik bir yüz ifadesi yazıp gönderiyor ve bunu 20 kişi beğeniyor lan?! Ölüyorum anne yardım et!

* Fakat biliyorsunuz ki en karanlık an, şafağa en yakın andır: amansızca Kadınlar Kulübü fan sayfası görseli paylaşarak, beni kör kuyulardan Miami plajlarına atan sevgili arkadaşım Şah-ı Kezban, iki dünyada etrafını kocişler sarsın, göbüşüne bebişler, memişlerine sütişler dolsun, müstehcen film izleyen kocaların çaresi, idrarlı toniklerin para kıran girişimcisi sen ol inşallah! 

                                               Keşke beyin zarın da kırılsaymış cınım :)))

İşte herkesin nefes almasından cinsel hayatına, erkek arkadaşının attığı kazıkların darbe derinliğine kadar her boka maruz kalmaktan kurtulmam, 4 senelik sevgilisi tarafından terk edilince cozur cozur cozutan bu müjdelenmiş insan sayesindedir, yaklaşık iki trilyonuncu nispetli sözlü karı görseli gördüğüm an gözümün kararıp "yeter ulan, bir çaresi olmalı kodumun yer bildiriminden, görselinden, şarkı sözünden, smileyinden kurtulmanın, yoksa üstümü başımı yırtarak sokaklarda koşacağım lanet olsun" dediğim ana tekabül ediyor insanları takip etmekten çıkabilmenin mümkün olduğunu anlamam. 

Twitter, her burcun oturma organını yalayıcı burç yorumu yapan hesaplar ve bu yorumları retweet eden gerizekalılar şahları, Fırat, Orçun, Vasfiye, bilmemkim gibi karikatür ve dizi karakterlerinin ağzından arabesklikten öğürten yorumlar yazanlar falan başka bir zaman artık.

Esen kalın.                    

27 yaşında Facebook'a başladım, darısı 67'de Acun yarışmalarına inşallah

Atalay Demirci'nin adından başka bir şeyini bilmiyorum, tipini bile. Baha denen ha babam beslenmiş veledin de sadece dış görünüşüne baktım, zira insanların üçyüz beşyüz kişilik gruplar halinde yemek, ısırmak, çığlık atarak sarılmak istedikleri çocukları hiç sevmem, hele ki Twitter'da "Bu Baha ne ola ki? Şarkıcı olan ölmüş mü yoksa vah vaaah :((" diye bakıp, "hadi çocuk değil Baha yapalım aşkım :))" şeklinde bir tweet okuduğum andan beri Baha bir dünya güzeli olsa, Lars gelip Baha'nın ayağını öpse gözümde değil, o nasıl tweet lan?

Aslında sorun Atalay, Baha, şu ya da bu değil, sorun Acun ve taifesi. Milyonların ağzını ayırdığı kıt programlardan medet uman nice garibanın, Acun - Hülya - ve ilk ikisini aratmayan bir üçüncünün ağzına sırf şu para illetine bakmak zorunda olmalarına katlanamıyorum, bununla eğlenemiyorum, ağrıma gidiyor.
Hiçbir şekilde açıp izlemişliğim yok fakat bir keresinde yaşlı bir amcanın yarıştığı bir bölüme denk gelmiştim. Amca illüzyonistti, yüzünde mahçup - gülümser bir ifade ile gösterisini sundu, Acun, Hülya ve üçüncü de yüzlerinde "ayy yazık yaaa hadi acıyalım :))" ifadesiyle 1 turluk umut verdiler amcaya, ben de oturduğum koltukta sinirden katılarak ağladım. Bir insan bununla nasıl eğlenir ya da buna nasıl sevinir bilmiyorum, ben yapamıyorum.
Kutulu ya da adalı programları izlememe sebebimse, hiçbir sosyal ağımda "RuJuNu TaTtIrMaSaYdIn RiMeLiN AqMasDı qÜsEliM!!!!!" gibi şeyler paylaşanların olmaması, hatta çevremde böyle tek bir canlının bile var olmaması ile aynı sebepten: Merhaba ben Isolde, 27 yaşındayım, bence aptalların ölmesinde hiç sakınca yok.

Kendimi bir kutu açma kapama yarışması için ömründen 1 ila 5 ay çürüten insanların bir kapağın iç tarafında yazan "5 lira" gibi şeyleri hissettiklerini iddia ettikleri, ve "kutumda minicik hissediyorum" diyenin kutusundan(!) nah böyle kol kadar çıkınca karşı tarafın ciddi ciddi trip attığı bir müneccim boku yemişlik komedisini izlerken düşünemiyorum. Bir insanın bunu nasıl uzun zamanlar boyunca ve düzenli izleyebileceğini, bundan nasıl bir zevk ya da heyecan duyabileceğini kendimi paralayıncaya dek düşünmeme rağmen hala bir sonuca ulaşabilmiş değilim. Ortalama bir Acun yarışmacısı döngüsü: "İnsan doğar - büyür - Acun yarışmasına katılır - iki reklamlık ömrü olur - para bitince Kanal 7 Haber'de "açım" diye ağlar".
Ped reklamı kadrolusu uzun suratlı kızı, Mutfağım'daki Nurselcim'i, Behzat Ç.'de oynayan at hırsızı kılıklı eleman ve karısını saymıyorum, geleceklerine garanti de vermiyorum.

Gelelim neredeyse anadan üryan kızların kameralar karşısında işte o anadan bahsederek "annemi ve babamı çok össsledimm :((" diye ağladığı saçmalıklar şahına: Kızım yüksek yüksek tepelere ev kurulmuş değil, kendin koşarak gelmedin mi bu sözde açlık, lümpenlik, hamam karılığı ve epilasyonsuzluk diyarına? Annengilleri, dayıngilleri, ebengilleri çok özlediysen binlerce mastürbatörü ekrana toplayan programdan ayrıl, kıçını kapat da evine dön bebişim, ha? İçkiden burnu kızarmış bandanalı amcalar var ki onlara hiç değinmiyorum hahaha.

                         "Bubamgilleri özlemekten içim körük gibi şişti vallah" - Survivor Kesha


Bak Facebook hakkında yazacaktım ben, nasıl da don lastiği gibi uzatmışım Kanal D'nin eski dizi yayını yapan kanalındaki nuh-u nebiden kalma dizilerden Pis Yedili'ye kadar her şeyi izleyen ergen kuzenlerimi ziyaretlerim haricinde bir kez bile Acun yarışması izlememekle övünmeyi. Elim değmişken benim için bir yarışmadan çok çiğköfteci adı olan O Ses'e de değinmek isterdim ama bilin bakalım ne oldu: o yarışmayı maruz kalarak bile izlemediğimi farkettim (İzlemesem bile seziyorum ki orada bir "eller kadir kıymet bilmiyor annem" var ve bir yarışmacı ciğer, dalak, diyafram yırttıra yırttıra söylüyor bunu, jüri de ağlıyor filan)
Tek bildiğim Hadise'nin röfleli bir Ümraniye gülüne dönene değin zayıfladığı ve kıçının sarktığı. Ne güzel yumuş yumuş bir ablamızdın oysa Hadise, binlerce kadının "al işte Hadise'nin basenleri de benimkiler gibi" diye avunma kaynağıydın, oldu mu suratın süs köpeğine dönene kadar zayıflamak, ha annem? :((

Facebook ise üzerinde uzun uzadıya başka bir yazıda ahkam kesmem lazım gelen bir mevzu. Zira Isolde'un o sarsılmaz elitizminin aslında acilen sit alanı ilan edilmezse çökecek olan, dibini kurtlar kemiren bitli şatolara döndüğünü, 2012 yazında "Facebook'a hoş geldin. Hemen arkadaşlarını bul, eski sevgililerin yeni sevgili yapmış mı kontrol et, ilkokuldan tanıdığın ve şu an ne skime yarayacağını bilmediğin filancanın arkadaşlık isteğini kabul et, merhaba ben Ankara'dan astsubay bilmemkim diye başlayan tanışma mesajları al, ismi amip gibi bölünüp iki ismi ve iki soyismi ile Ayşe Merve Memurçocuğu Zengingelinioğlu olarak yaşamına zor da olsa devam eden lise arkadaşının tren garlarında çekilmiş 2000 poz düğün fotoğrafına bak, check-in takip etmekten imanın gevresin, hadi koçum meh meh" mesajını alınca anladım.
O konu da yakında vizyona girsin inşallah.

Esen kalın.

Üniversiteye girişte hayati soru: "Ailenle mi yaşıyorsun?"

Evet sevgili arkadaşlar, Le Blog de Isolde olarak bugün "üniversiteye başlayacaklar için el kitabı" şeklinde, aslen Beetlejuice'daki Handbook For the Recently Deceased'ten esinlendiğim eserler silsilesinin ilk partı ile karşınızdayım: "Ailenle mi yaşıyorsun, peki ailen seni çok sıkıyor mu (sanki sosyal hizmet görevlisi ya haspam, sana ne?), gece dışarı çıkabiliyor musun?" soruları, soranların tabiatları ve habitatları, bu sorular sonucunda yaşayacağınız birbirinden bombastik kıyaslanmalar ve olaylar.

Şimdiiii, bu yazıyı okurken beni Beetlejuice'daki yeni ölü avutucusu ve yol yordam göstericisi Juno olarak farz edebilirsiniz:

                                 "canım kendini bunlara üzersen tokat manyağı yaparım seni"

Adeta "tuzu azaltacaksınız" gibi, her genç kızın hatta genç erkeğin hayatının bir anında mutlaka duyacağı bu soru ile karşılaşmam seneler öncesine, tüm yabancı dil hazırlık sınıfı boyunca gülüp eğlenen, hoplayan zıplayan şahsımın 1. sınıfa geçtiği yaz üniversitedeki ve hayatındaki ilk ciddi ilişkisine adım attığı, yani "sevgili yaptığı" zamana tekabül eder. Yıllar sonra o zaman dilimini şöyle anıyorum: "Olmaz olsaydı amk".
Tabi o zamanlar böyle amk gibi nahoş kalıplar kullanan bir insan değilim, çok iyi bir liseden mezun olmuş, çok iyi bir üniversitenin süper olmayan ama gelecek vaad eden bölümlerinden birine 2. denemesinde girmiş, çocuksu, hayattan umutlu bir bireyim, tüm hazırlık sınıfı boyunca aynı elemanla bakışan ama çıkamayan, buna üzülen ama sorun da etmeyen, kelimenin tam anlamıyla şen şakrak bir zat-ı muhteremim. Ve o yaz yıllar boyunca hayatımın en büyük aşkı zannedeceğim kişiyle tanışıyorum (tabi bu hayatının en büyük aşkı mevzuuna kahkahalarla gülmem yıllar sonra gerçekleşiyor), o zamanlar Msn Messenger olsun, üniversite forumları olsun çok moda şeyler, tanışmalar, yazışmalar derken cidden imasını anlayamayacak kadar pür-i pak olduğum o soruyu duyuyorum: "Ailenle mi yaşıyorsun? Peki gece çıkabiliyor musun? Peki şu bu, peki bikbikbikbik?". Allahaşkına benim cevaba gelin:
"- Evet ailemle yaşıyorum, ailem beni sıkmaz çok güvenirler bana, akşam da 21:00'a kadar dışarıda kalabiliyorum :))"
Hahahahahahah, 21:00, allahın salağı!

Başımdaki yağmur bulutu da bu "umut ya da gelecek vaad etmeyen futbolcu" imajıma rağmen yine de tanışıklığımızı bitirmiyor ve "çıkmaya" başlıyoruz. Burada bir es verelim, ilişkinin her çeşidinde, bu ister arkadaşlık, ister sevgililik, ister ebeveyn - evlat ilişkisi olsun, tek bir cümleyi asla duymayacak şekilde davranın. Sonunda insanlar sizi kötü ansınlar, "beni çok üzdü/ çok çektirdi/ allah onun belasını versin/ çükü düşsün/ memeleri kurusun" desinler, ama dikkat edin, acıdan, üzüntüden ya da unutamamaktan değil sadece nefretle karışık bir kurtulmuşluk hissinden dolayı "keşke onu hiç tanımasaymışım" demesinler. Bu bir tanış için sarf edilebilecek en hazin, en dipte cümle kalıbıdır bence, aman aman.

Ne diyorduk, evet ailemle kalan bir "ezik" olarak, adeta Hürrem'in intikam için duran kalbinin aşk için yeniden çarpacağını nereden bilebileceği gibi, ben de meğerse Kontes Bathory'nin erkek biriktirip kanlarında banyo yapan versiyonunun, İstanbul'un içme- sıçma mekanlarına, yani emlakçıların tabiriyle merkezine çok yakın bir muhitte kirası, faturası bilmemnesi bu koleksiyon tarafından imece usulü ödenen ve kapısında bozuk bir turnike bile olmayan bir evde tek başına yaşayan, ortamların en popüler, en aranan, yurtta aynı odada kalan adamların çıkmak uğruna birbirine girdiği kızının terkettiği eski sevgilisinin yeni sevgilisi, yani "talihliler talihlisi" olduğumu ve bu aileden ayrı ev, ortamların aranan bilmemnesi mevzularının pre intermediate düzey kadın - erkek ilişkilerinin temel taşlarından biri olarak kaktırıldığını nereden bilebilirdim ki a dostlar?

İşte ancak Aronofsky filmlerinde kendine yer bulabilecek bir psikolojik olarak göçme ve zıvanadan çıkma sürecinden sıyrılmanız için size birkaç tüyo:

- Ailenle mi yaşıyorsun? (Kaçın)
- Gece dışarı çıkabiliyor musun? (Kaçın)
- Yani şimdi senin beni kıskançlıktan deli edecek, hepsi de kanka ayağına yatan fakat sana ertesi gün "ühühühü ama çok sarhoştum, bağırma bana ben küçük bir kız çocuğuyum" diyeceğin şeyler yaşatan şövalyelerden kurulu bir erkek çevren yok mu? (Direkt sorulmaz, ima edilir - Ölü taklidi yaparak kaçın!)

Kaçmazsanız inanın bu kıyaslamalar alıp yürüyecek, ve kendinizi sadece evden okula - okuldan eve gidip geldiği için bir kızın/erkeğin "oh mon dieu, ne kadar da ezik!"; fakat  herhalde "yabancıya gitmemeyim :))" gibi iyi ve ciciş bir niyetle aynı odada kalan iki heriften biriyle yatakta tepişirken diğerini kaşla göz arasında ayartıp, birbirlerine düşürdükten sonra karşılarında keyif sigarası tüttürenlerin ise "asla unutulamayan ve bunun bize yaptıklarını yeni sevgilimizin dünyasını burnundan getirerek teselli bulabileceğimiz müthiş kız :("  olarak değerlendirildiği bir alternatif cehennemde bulacaksınız sevgili mini mini birler, ya da yaşınız kaçsa.

Şu cümleyi duymuş insanım:
- Şu an çıktığı çocuk öküzün biriymiş, onu teselli etmek için ekledim konuşuyorum sadece. (şutladığı elemanın yeni sevgilisi olduğunu öğrenince yavşamakta gecikmeyen kız ve kızın cami altı tuvaletlerden bile daha umumi evine gitme fırsatını kaçırmak istemeyen erkek arkadaşım koalisyonundan çıkan bir cümle)
O zamanlar şimdikinin yarısı kadar bile aklım olmadığı için ben diyemedim, ama siz yapın:
- Ninja Kaplumbağalar'daki Krang'e benzeyen o tiple kendi hür iradesi ile birlikte oluyor ve dahi yiyişiyor farkındaysan şekerim? Herhangi bir berdel, töre, beşik kerti yüzünden değil? Ne tesellisi mal?

Sadeddeki salaklığa gelirsek, kıymetli ömrümün yaklaşık 10 ayı, kendimi bir arkadaşım yapsa "seni katranda bekletilmiş meşe odunuyla sabahlara kadar döverim" diye tehdit edeceğim şekilde,  bir "200 beygir" ile ölesiye kıyaslamak ve "onun gibi olsam ben de sevilirdim, kıskanılırdım böhühühühüüğ" gibi gibi hezeyanlarla geçti, bu süre içerisinde başıma gelenler:

- Mis gibi evimi bırakıp yüz yıllık küflü bulaşıkların fink attığı (hatırlatma: başak burcuyum), çoraplarımla, çıplak ayaklarımla doya doya basamayacağım yurt odalarına ya da bitli sidikli öğrenci evlerine çıkmak için babamı razı etmeye çalışmak ve babam ikna olur gibi olunca "napıyorum ben lan?" diye vazgeçmek.

- Festival var bahanesiyle 3-4 gün Taksim'de sabahlamak ve ertesinde şiddetli zatürre başlangıcı geçirip hayattan ve biradan illallah etmek,

- Femme fatale havalarında giyinip süslenip sonra da yiğidin harman olduğu bir ana kampüste "niye herkes bana bakıyor mınako, bi yerim mi açık kalmış?" diye tuvalete koşmak,

- Yine bu yiğidin harman olduğu yerde "ah ne çok erkek kankam var canıms :))" şekilleri almaya çalışıp bir ton "Bi kahve içelim mi Merve?", "Böğütay'a o konuda ben de çok kızgınım canım, istersen bu akşam kafa dağıtabiliriz" heveslisini başıma sarıp "hahahahahassssktir" diyerek kendi kız dolu fakülteme seyirtmek,

- En nihayetinde kendimi kıyaslamaktan ve öykünmekten kavimlerden bile daha çok helak olduğum kişinin, bol etekten kesilip kısa şorta çevrilmiş çuvaldan hallice bir Rio Karnavalı kostümüyle, erkek nüfusu olarak Türk Telekom Arena ile yarışabilecek yegane yerlerden birinde çimlere uzanmış ve bacaklarını, çömelmiş çamaşır yıkıyorken sırt üstü düşmüşçesine açarak güneşlendiğini görünce kendime "işte insanoğlunun aptallığının sınırı keşfedildi, ben bilime kurban olayım, sen rahat uyu Einstein" diyerek bu eziyete bir son verdim. Siz bir insanı genital sisteminden tanımak nedir biliyor musunuz? Ben biliyorum :(((

Sonuç: O sene 2. dönem tüm derslerden sıfırı görmem, uzayan bir okul, uzaklaşan arkadaşlar, yıllar boyunca "kesin bana bir komplo kuruluyor, bana üç vakte kadar dört" diye yastığının altında hançerle uyuyan Osmanlı Paşası, Venedik Dükü, Cambridge Düşesi gibi her potansiyel ilişkiye karşıdakinin bana kurduğu bir tuzak, her adama ise Model denen grubunun korkunç şarkılarındaki 1 ayda 10 kişi alabiliteye sahip ve "ağladım bu gece, elimde boş şişe, ah ben aslında çok masumum tamam mı, sonra da arkadaşımın sevgilisi ile cicişçe yattım zaten hep bu ürkeklik ve masumiyetten :(("  kızlarından biri tarafından hayatı dütüldüğü için benim hayatımı da cehenneme çevirmek isteyen sinsi pislik gözüyle bakmam, tüm bunları atlatabilmek için çok çetin bir mücadele vermem.

                                 "Tabi ki artık bunları anlatırken anırarak gülüyorum. Ha-ha"

Ya, gördün mü? Bir soru ile insan nereden nereye geliyormuş sevgili okuyucu?
Şimdi sen eğer benzer bir durum yaşıyorsan ve kendi hayatını ve güpgüzel ilk gençlik yıllarını kendi elinle deşmek üzereysen mail adresi isoldeintheattic@gmail.com, hemen bana yazıyorsun ve ben gelip seni tereyağı tulumu gibi çalkalıyorum cınıms.

Bir Isolde kolayına "Koy g.tüne rahvan gitsin felsefesi gurusu ve güneşi" olmuyor.
İşte bunlar hep "good tragedy", esen kalın.

Seni sevmiyorum Mihrimah, fakat ananı çok severdim

Konuya kişisel dizi tarihimden başlamak isterdim, ama bunu yaparsam, insan ırkının yok olduğu ve dünyanın çiçekler, böcekler, uzaylılar ve Kenan Evren'e kalacağı bir felaket senaryosunda bu yazdıklarımı "çok önemli bir mevzu ki runner masa örtüsü uzunluğunda yazmış lan, bunu analiz edelim" diye değerlendirip kendini heba edenler olur diye endişeliyim :(
Ben çok diziler izledim, bu gözler Berna Laçin - Yalçın Dümer - Perihan Savaş ölüm grubunun nice dizisine mi maruz kalmadı, Aydan Şener'in daima bir aile içi tecavüz, stalker eski koca ya da Toprak Sergen'le sevişememe gerilimi içeren şaheserlerini mi merakla beklemedi, zaten benim için her şey çok sıkı bir Isabel fanatiği olduğum bombastik telenovela Manuela diye başladı. Gelin itiraf ederim, 90'larda çocuk olma muhabbetlerinin en ateşli anında "lan şimdi Manuela'yı çok izlerdim desem bu salakların en az yarısı Emmanuelle anlar, en iyisi susayım :(" diye boynunu büken tek kişi değilim, ha? Manuela demişken, kendisi yaşlanmış ve platin kaynak yaptırmış Nazlı Ilıcak'a dönmüş:

                                                             Saçı at, aynı Nazlı

İşte dizi karakterleri ile konuşmaya başlamamın tarihçesi, mağrur ve mağdur Isabel'in tam aksine moron, ezik ve sinir bozucu derecede iyilik meleği olan Manuela'nın tarafını tutan anneanneme karşı Isabel'i savunmamla, ekrana seslenerek zavallı kızcağıza üzülmemesin, harika dalgalı saçları olduğunu filan söylememle başlıyor. O günden beri de iflah olmadım sevgili dostlar.

Peki konunun şu zamanlarda ekranda en "ne gereği var" kişilerden biri olan Pelin Karahan tarafından Altın Ahududu'ya layık şekilde canlandırılan Mihrimah ile ne alakası var derseniz, ben ben olalı böyle "olmamış" bir cast, bir oyuncumtraklık, böyle face palmlık replikler silsilesi görmedim, ki düşünün milyonlarca dizi karakteri tanıyan bir şahsım. Karakter adeta "en"lerin kadını gibi bir şey:

- Baba 1.85, ana 1.80 var, bu elemanço ise 1.40. Mihrimah yavrum ilkokul 4'te regl oldun da boyunun uzaması mı durdu? Hiç demiyor musun "bu ne yaman çelişki anne yhaaaa?" Ah tabi, ülkemizde yaşayan tek renkli gözlü oyuncu Pelin Karahan olduğundan mütevellit, renkli gözlü anne-babanın çocuğunu oynayacak başka kimse düşünülemezdi, asla araştırılamaz ve bulunamazdı, biz muhakkak Urla'nın yollarını tripleriyle aşındıran Aslı'ya maruz kalmak zorundaydık, kafanızı 45 derece geriye yatırıp tek gözünüzü kısarak mükkk-kemmel bir oyunculuk sergileyebilirsiniz. Evde denemenizde sakınca yok.

                                                   "Uffff hrkes de bna yazıyo yaaa :)))))"

- Ha Mihrimah, ha Sezercik'teki eşeği almaya çalışan manyak. "Benim olacak Malkoç, binicem omzuna ve kırbaçlıcam Esmahan'ı! Çünkü karşısınızda bir sultan var, bir sultan var karşınızda, var bir sultan karşıki dağlar cenderme". Bu mudur lan Sultan Süleyman'ın kızı, babasına ve kardeşine danışmanlık yapan Mihrimah? Bu karıya giyeceğin donu bile danışamazsın, gider kendisine zümrütlü yakutlu don işletir, "bakın Validem firuzeyi sadece dona layık gördüm içiniz rahat olsun" filan der, poposuna bata bata giyer, öyle bir Buseterimsu, o derece bir Demetakalınnaz kendisi. Hadi mesela İbrahim'le Hürrem normalde asla olamayacakları şekilde ağız ağıza kavga etmese, Esmahan'la Mehmet bağlarda bahçelerde karşılaşmasa (Esmahan da o taşlıkla git sen Ken bebek tıynetli Mehmet'e aşık ol? Üstüme iyilik sağlık) dizi yürümez. Evet el mecbur karşılaşacaklar, bakışacaklar, kavga edecekler filan ama hangi padişah kızı bir herifi kuytu köşelerde sıkıştırır, "pencereden içeri/al beni otağına" temalı mektuplar gönderir çocuğum siz deli misiniz? Kız sultan olmaktan çıktı mokar hastası Nihan'a döndü anasını satayım, bu ne?

                                                  "Bali'yi meseneden sileceğsin!"

- Azgınlığını ve malzemeden çalınmış olmasını bir yana koyuyorum, söyleyin dostlarım, Mihrimah'ın kapıcı kızı ezme temalı dizilerdeki zengin aile kızlarından, daha ilkokulda kodaman babasının öğretmene hediye aldığı tüpü televizyonla caka satan ağzı kırılası malak kızdan ne farkı var? Daimi bir "bugün de sultanım ve harikayım yaaaaa saygı duyun ezik cariyeler :))" tavırları, "değerli saçlarımı fırçalayın fakirler" tarzı mimik ve el kol harekerleri. Karı utanmasa her sabah taşlığa çıkıp "bugün de ben Sultan Süleyman'ın kızıyım ve hepiniz aşağılıksınız! Deneme bir-ki, aşağılıksınız! Ohh çok rahatladım" diye haykıracak. Hayır yani, tam bir cariye dostu, bohçacı ile dedikodu heveslisi, hadım ağası destekçisi anandan da mı örnek almıyorsun yavrum? O kadın ki neredeyse "Falanbahar, Filannur, işi gücü bırakın da gelin bir kahve içelim, sonra siz bağğna fal bakın, sonra da hoşlandığınız paşaları anlatın hahahah :D" diyecek, sen hala "ıyyyy bitli cariye havlumu uzat :/" Nerede saray adabı, nerede büyüklük, asalet? Yarın babası Özel Mihrimah Üniversitesi kursa bu kız Uluslarası Bilmemne bölümünde bir gram sırıtmaz. Öyle paçozetti, öyle çingan bir varlık çünkü.

Hüzünlüyüm çünkü bu Seren Serengil'den hallice Mihrimah'tan kurtulma şansımız yok ve ben şunu özlüyorum:

Esen kalın.

2 yıllık bir üşengeçliğin sonu

Merhaba,

Hiçbir şey yapmadığım şu güzelim pazar gününde, en azından hatırlanabilecek bir şey yapmak adına 2 yıldır normal bir akla gelmeyecek ve normal bir hayal dünyasında yer bulmayacak pek çok bahane ile ertelediğim blog yazarlığı işine başlamak istedim. Madem o kadar gözlemliyorum, neden boşa gitsin değil mi?

En derin ne diyeceğimi bilememelerimle..